"همه مردها دروغگو، بی ثبات، دغل، وراج، دورو، متکبر، بزدل، نفرت انگیز و شهوت پرست هستند. تمام زنها ریاکار ، مکار ، خودپسند، کنجکاو و فاسدند. دنیا چاه فاضلابی است بی انتها که موجودات عجیب الخلقه ای در آن می خزندو به کوه هایی از لجن بر می خورند. اما در دنیا چیزی مقدس و باشکوه نیز وجود دارد : پیوند دو موجود این چنین ناقص و وحشتناک. در عشق اغلب اشتباه می کنیم، اغلب احساسات ما جریحه دار می شود و احساس بدبختی می کنیم. اما عشق می ورزیم و هنگامی که در آستانه مرگیم به عقب بر می گردیم و به خود می گوییم : خیلی رنج کشیده ام، گاهی به بیراهه رفته ام، اما عشق ورزیده ام. پس من زندگی کرده ام، من یک موجود تصنعی ساخته و پرداخته ی غرور و کسالت نیستم، زیرا که عاشق بوده ام. نمایشنامه "عشق لرزه" اثر "اریک - امانوئل اشمیت